logo-new-bluesbreeker  

 

 


button-home

 

button-recensies

 

button-gastenboek

All Is Well - Ticket West
Eigen beheer

De twee broers Pascal en Walter Wilhelm zijn weer bij elkaar gaan zitten en brengen hun 5e album uit onder de titel: “All Is Well”. Zoals we al op hun vorige albums hebben gemerkt werken ze ook op dit album met diverse maar zeer gewaardeerde muzikanten.
Hun vorige album “Chucufu” waarop ze samen spelen met Greg Izor, waarna met hem te hebben getoerd waaronder ook een optreden tijdens het Moulin Blues, is ontzettend goed ontvangen.

Op “All Is Well” werken ze samen met: Kees van Hurk – drum, percussion; Bas Kleine – mondharmonica en Paul Bond – toetsen. Met elf ‘eigen gepende’ songs is “All Is Well” bezet. Een mix van blues, roots en zo nu en dan richting de rockabilly.

De opening is het uptempo nummer: ‘Buzzing’ dat mij een beetje doet denken aan The Paladins. Dit swingt van de eerste tot de laatste noot. Met ‘Don’t Judge Me’ gaat het tempo iets omlaag maar blijft toch enigszins in de buurt van The Paladins. In de teksten kom je, zoals vaker in de blues: liefde, relatie en leed tegen. En als je deze thema’s goed uitwerkt in nummers zoals bijvoorbeeld: ‘Head Over Heels’ of ‘Hip Shakin’ Woman’ met in beide nummers fantastisch harmonicaspel van Bas Kleine, dan mag je dat gerust betitelen als pareltjes op het album.
‘Cary My Name’ opent met mooi gitaarwerk van Pascal die over het algemeen ook de zang voor zijn rekening neemt. Met zijn stemgeluid brengt hij rust in het werk en klinkt alles nog strakker. Ik vind dat wel wat hebben. Maar ook toetsenist Paul Bond doet een duit in het zakje en deze combinatie van gitaar en orgel klinkt voortreffelijk.
‘Waiting’ een nummer waar bijna gesmeekt wordt om een telefoontje en wordt ook als zodanig uitgevoerd. Je ziet bijna de smeekbede voor je.
‘Love Complicated’ geeft naar mijn idee een sixties gevoel. Bluezy en het R&R gevoel uit die tijd. Lekker speels gitaarspel en dat rustige stemgeluid geven deze song een extra dimensie.
Bas Kleine laat zich eens goed horen op ‘Wedding Blues’ gecombineerd met het ritmische gitaarspel krijgen we een heerlijke blues song te horen.
‘Downtime’ doet mij qua gitaarspel een beetje denken aan Chuck Berry. Lekker vlot en ritmisch en enigszins dat typische geluid van hem. Een erg mooie song overigens.
Met nummer 11 ‘God Save My Woman’ wordt op een goede blueswijze dit album afgesloten. En dan komt ‘blues’ wel echt tot zijn recht als je de tekst goed beluisterd.

Kun je “All Is Well” als beste album van de band betitelen? Ik durf dat niet te beantwoorden maar waar ik wel van overtuigd ben is dat Ticket West eigenlijk geen Greg Izor nodig heeft om zich te bevestigen. Zou ik sterren moeten geven aan dit album dan zou ik van de vijf sterren er zeker vijf sterren aan toekennen.