Thomas Toussaint Band, Poppodium Boerderij
Weinig Bluesliefhebbers

Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek

Zeven jaar geleden was het dat ik de Thomas Toussaint Band zag. Dus het wordt weer tijd om hen te zien.
Toen zat bassist Dirk Wagensveld – bas nog in de band. Sinds een maand is Nicolas Karolewicz uit Munster zijn opvolger.

Dat is vanmiddag te merken. Bijna vooraf aan ieder nummer is er kort overleg met de bandleden in welke toonhoogte en ritme een nummer gespeeld moet worden. Vooral in de eerste set van 75 minuten loopt het wat stroef.

Het eerste nummer is een instrumentaaltje dat lekker in het gehoor ligt. Daarna komt Thomas Toussaint – zang & harmonica het podium op met een zwarte handdoek die hij nodig heeft om het zweet van zijn voorhoofd te vegen.

Op een gegeven moment is Thomas zijn zwarte handdoek kwijt en gaat hij op jacht naar een andere. In de tussentijd maakt Harm er gebruik van om een prachtige uitgerekte gitaarsolo te geven.
Thomas vindt zijn zwarte handdoek en hij heeft er zelfs twee wanneer een medewerker van de boerderij er ook een op het podium legt.

Vroeger stond Thomas strak in een donker pak, dat heeft Nicolas overgenomen in een mooi licht kostuum. Hij heeft geen monitor nodig, maar hij gebruikt twee oordopjes en staat er bijna roerloos bij wanneer het de bas bespeelt. Zij houding lijkt op Eddie Stout. Maar in de tweede set plukt hij er lekker aan de staande bas.

Ook deze band heeft geen setlist. Wat komt er o.a. voorbij? Nummers van Howlin’ Wolf en Little Milton.
Vlak voor de pauze wordt het publiek van zo’n 25 mensen getrakteerd lekkere New Orleans muziek.
‘Born in Haarlem 1991’ is voor Thomas een biografisch nummer wat erg leuk is.
Daarna draagt Thomas een nummer op aan Sean Castello, die veel te vroeg is overleden (28) en in 2004 op het Moulin Blues festival optrad.
Dan vang ik nog op ‘Eyesight To The Blind’ van B.B. King, en een nummer Otish Rush, Jr. Guitar Watson, Bobby Bland.
Vervolgens mag de 28 jarige Paolo de Stigter ‘Don’t Turn Me In’ van Guy Forsyth zingen. Best geinig doet hij dit. ‘I Got Loaded’ wat we kennen van Robert Cray komt ook nog voorbij. “She’s So Fine’ en ‘I’m Ready gaan erin als koek.

Het laatste nummer wordt zelfs meegezongen door Nicolas.
De opzet is iedere keer hetzelfde. Thomas zet een nummer in en pakt eerst de leiding met heerlijk mondharmonicaspel, daarna neemt Harm van Essen, backing vocals het over met een mooie gitaarsolo. Terwijl Poalo de Stigter lekker shuffelend de boel bijeen houdt. Noch voor hem of voor Nicolas is er deze middag ruimte om te soleren.

Ondanks dat er zo weinig mensen waren gaf de band zich voor 100% procent en dat werd erg gewaardeerd door de bezoekers.