Zondag 23-02-2020 Sugar Queen in JJ Music House
Queen & Prince vinden elkaar

Tekst: Paul Scholman
Foto’s: Bert Lek

Dit is het tweede concert van Sugar Queen, Michele Denise, zoals haar werkelijke naam luidt, in deze samenstelling.

Sommige bezoekers hebben het deze gezellige middag over Sugar Queen 2.0. Wat te begrijpen valt, want er is heel wat veranderd. De toevoeging the Straight Blues Band wordt nu weg gelaten en dat is logisch. Gitarist Andy Aerts en drummer Thierry Stievenard hebben de band verlaten en zijn vervangen door Jan van Drunen achter de Hammond en piano en drummer Lars Hoogland, bijgenaamd de ‘Shuffle Prince’, want volgens Michele is hij nog te jong om hem ‘King’ te noemen, maar dat hij het ooit zal worden staat al vast. Voor aanvang vertelt Michele dat er een promovideo voor Sugar Queen in JJ Music House op de rol staat. Graag dus een beetje stil. Ik weet dat jullie graag praten. Lol…
Wat bespeelt die Lars heerlijk zijn trommels en bekkens. Lars Hoogland was eerder al een paar keer ingevallen en men was zo onder de indruk van zijn drijvende krachten dat hij maar beter kan blijven.

Lars vergeet af te tikken voor het derde nummer, waarop The Sugar Queen zoetgevooisd vraagt “Lars, baby, if you don’t mind”. Humor!
Als het nodig is een harde mep of heel subtiel, maar vooral de boel bij elkaar houden, samen met bassist Erwin Huigen, die gebleven is. Dat laatste geldt ook voor de sympathieke gitarist Jean Raven.
Jean dient het solowerk helemaal alleen te doen en dat doet hij net als de rest van de band in de eerste van twee sets een beetje onwennig. Tenslotte is het pas de tweede keer in deze samenstelling.

Er wordt veel naar elkaar gekeken dat er geen fouten gemaakt worden en na de pauze, waarin Michele zich heerlijk uitleeft in de merchandising stand, gaat het een stuk vlotter. Jan komt los achter zijn piano en zelfs de benen gaan omhoog, terwijl Erwin glimlachend toekijkt. Jean gooit er een extra mooie gitaarsolo uit en Michele gooit zich vocaal helemaal in de strijd. Er wordt zelfs breeduit gelachen. De spanning is er af.
Het wordt een mooie middag met werk van de twee albums ‘340 Blues’ en ‘Live’.
Wat opvalt is het meer funky-er spelen van Jean, het krachtig meppen als het moet van Lars en het heerlijke spel van Jan achter de klavieren. Vooral door de laatste inbreng krijgen de nummers van haar albums een andere dimensie, meer soul en gospelachtig.
Een paar hoogtepunten wil ik noemen: ‘Big Leg Girl’ heerlijke vrolijke zelfspot, het indringende ‘Ghetto Child’, ‘Hey Bartender’ opgedragen aan de mensen achter de bar, ‘Give Sugar’ the five minutes of fame for Jean, de medecomponist van dit nummer en ‘I Can’t Wait’. Dat laatste is toepasselijk op de nieuwe nummers, die ik graag zou willen horen in deze bezetting.

Deze band is al groots, maar omdat ze pas een paar keer samen hebben gespeeld kan het alleen nog maar groeien. Mooie leerschool voor de jonge Lars om in deze ervaren band te spelen.