Roel Spanjers presenteert Birdcatcher II
Suburban Records

Tekst: Paul Scholman

Voor de volgers in het blueswereldje is Roel Spanjers vast geen onbekende, denk ik. De laatste jaren dat
Bennie Jolink’s Normaal nog door Nederland toerde behoorde Spanjers tot de vaste kern. Hij toerde ook met Fréderique Spigt en een behoorlijke tijd met JW Roy, niet te vergeten The Sunset Travelers en een waslijst aan buitenlandse artiesten die om een pianist of een Hammond speler verlegen zaten als Luther Allison, Terry Evans, Dayna Kurtz, Curtis Salgado, Smokey Wilson, Roscoe Chennier en zeker ook Malford Milligan. Op dit moment maakt hij ook deel uit van de BelgischNederband Big Dave & The Dutchman. Solo treed hij ook regelmatig op. Dan steekt hij zijn voorliefde voor de muziek uit New Orleans niet onder stoelen of banken. Of een clinic bij liefhebbers behoort ook tot de mogelijkheden.

Achtien jaar geleden, in 2006 zag het eerste soloproject ‘Birdcatcher’ van Spanjers al het levenslicht. Door aandringen van o.a. Fréderique Spigt en ook Eric van Dijsseldonk is Roel uiteindelijk weer gaan werken aan Birdcatcher II. Het coronatijdperk was daar ook debet aan, zoals bij zoveel artiesten die op dood spoor kwamen te zitten. Zo vervelend is het niet altijd geweest, een verplichte stop. Maar er zijn ook bandjes geweest die het schip in zijn gegaan die net voor die tijd een project klaar hadden, maar dat niet meer konden promoten. Maar dat terzijde.

Gitarist/multi-instrumentalist Eric van Dijsseldonk en drummer/producer Gabriel Peeters stonden Roel bij met het maken van deze plaat, ook bijgestaan Malford Milligan, vocals; Nico Heilijgers, bass, vocals; Arwen Linnemans, bass; Eric Spanjers, samples; Stefan Wolfs, pedal steel; Bart Wijtman, bass; Joppe Bestevaar, baritone &tenor sax; Peter Delannoye, trombone; Simone Roerade, Vocals; Marjorie Pelgrim, vocals; Roel Spanjers, vocals, piano, hammond organ & guiro, Wurlitzer, percussion, mellotron, rocksichord, hohner organa. Maar de basis van dit project van Spanjers bestaat uit Spanjers, Van Dijsseldonk en Peeters.

‘Back For More’ is na achttien jaar een mooie showstopper, als opener. Kun je meteen voortborduren op de voorgaande plaat. ‘How you walked from the Delta, To the South Side of Chicago’, dat klinkt op zich al bluesy, maar dat is voor deze plaat te kort door de bocht. Spanjers voorkeur voor The Band steekt hij niet onder stoelen of banken. ‘Moral High Ground Blues’ zit heerlijk geraffineerd in elkaar met de Hammond, Wurlitzer en piano, van Spanjers afgewisseld met gitaarwerk van Eric Van Dijsseldonk en de vocalen van beiden. Tijdens ‘The Fool That I Am’ wordt het drietal aangevuld door Stefan Wolfs op pedal steel. Een heerlijk meeslepend nummer. ‘Your Pain is My Pain’ wordt al net zo meeslepend ingezongen door Malford Milligan.

Roel Spanjers weet wat er te koop is in de wereld en weet vooral hoe je muziek moet maken, en dat laat hij feilloos zien met deze Birdcatcher II. Melodieus zitten de zangpartijen perfect in elkaar. Iets meer vuur erin kunnen leggen, misschien? Maar dan wordt het zingen schreeuwen? Nee, mooie arrangementen kun je beter ingetogen benaderen. Ik denk dat Roel zijn hart gevolgd heeft. Daar kun je achttien jaar over doen. Uitstekende plaat.