| |
Popa Chubby De Boerderij 23 november 2022
Over de rainbow!
Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek
 In 2007 bezocht ik Popa Chubby alias Ted Horowitz, voor de eerste keer in de Helling te Utrecht. Dit naar aanleiding van zijn drie cd’s ‘Electric Chubbyland’ dat een jaar eerder verscheen met uitsluitend nummers van Jimi Hendrix.
Dichterbij Jimi kan je niet komen. Het waren allemaal fenomenale uitvoeringen.
Sindsdien is het ieder jaar raak om een of meerdere concerten te bezoeken en het verveelt nooit. Iedere keer een andere set met veel mooi gitaarwerk. Wel spijkerhard, maar daar zijn oordoppen voor.
Vanavond is het de avond van Popa, hij heeft er duidelijk zin, hoewel hij nog steeds nors kan zijn naar zijn begeleiders. Vooral drummer Stefano Giudici kan op een reprimande rekening als het wat zachter moet. Kris Jefferson op bas maak zich daar niet druk om en doet rustig zijn ding. Voorwaar zoals de Belgen zeggen heeft Popa voor de eerste keer in mijn herinnering een keyboardspeler meegenomen. Luca Chiellini , opgepikt uit de Buddy Guy club in Chicago.
Hij doet het niet onverdienstelijk, wanneer hij zijn solo’s mag invullen onder goedkeurende blikken van de baas.
Gelukkig is er geen voorprogramma. In de set van twee uur komt er van alles langs. De opener ‘Will The Circle Be Unbroken’ verwacht je niet van Popa, maar dan krijg je wel een hele rockerige uitvoering, die gelijk aangeeft waar het vanavond naar toe gaat. Daarna voor collega Ton Kok speciaal ‘Little Wing’, waarin Popa laat horen dat hij ook heel subtiel kan spelen.
Het is een avond van uitersten. Vervolgens een meezinger vanwege het feit dat hij weer in de Boerderij is.
Hij is blij om na drie jaar weer in Zoetermeer te zijn en wordt ‘Sweet Home Chicago’ omgedoopt tot ‘Sweet Home Zoetermeer’, Sweet lake City had ook gekund. Maar dat is hem niet verteld.
Daarna maar weer gas erop met ‘Goin’Down Slow’.
 Als tussendoortje ‘Boer er ligt een kip in het water’ om daarna een swinguitvoering van ‘Cafeïne and Nicotine’ voor te schotelen. Dat allemaal in een hoog tempo met veel tempowisselingen.
‘It’s A Mighty Hard Road’, de titelsong van zijn cd uit 2020 komt ook nog voorbij.
Vervolgens wijdt Popa uitgebreid aandacht aan Prince. Volgens hem niet alleen de beste gitarist, composer, maar ook de best geklede muzikant. “Beter dan zelfs jouw mooiste naakte vriendin”. En zet hij ter ere van his royal badness een instrumentaal stuk in waar de spetters van afvliegen.
Het gitaarspel giert alle kanten op. Sommige bezoekers staan aan de grond genageld. Maar dan moeten ‘Back To Amsterdam’, ‘The Gotfather theme’, ‘Over The Rainbow’ en ‘65 Dollars & More’, de laatste twee van het live album “Big Bad and Beautiful” nog beginnen. Vooral de laatste twee nummers zijn weergaloos, die een mens raakt.
Popa gaat een robbertje drummen aan met Stefano Giudici, ik zal het simpel houden om niemand voor zijn hoofd te stoten. Onbeslist.
Leuk is dat Luca Chiellini, aangekondigd als het boogiewoogie wonder een nummer mag zingen het wordt ‘All by myself’. Van zijn net verschenen album hoort de zaal o.a. ‘Save The Best For Last’. Tenslotte moet na afloop de kassa rinkelen vanwege de nieuwe cd “Emotional Gangster” en dat gaat uitstekend, briefjes van twintig Euro wisselen gretig van eigenaar.
Hoewel het richting Kerstmis gaat brengt Popa geen Christmas song ter afsluiting maar het overbekende ‘Halleluja’. Na ‘Goin’ Down’ was het afgelopen met een heerlijke avond Blues, Rock en weinig Soul.
|
|
