23 februari 2020, Cultureel Cafe de Amer
Fenomenaal optreden Phil Bee’s Freedom

Tekst: Herman Keverling Buisman
Foto’s: Herman Keverling Buisman

Het is net op de duvel er mee speelt: het was weer stormachtig weer en flink nat weer op weg naar de Amer op deze zondagmiddag. Plassen regen en afgerukte takken op de weg, kortom, het was weer een heel avontuur. Maar zeer de moeite waard, zoals zou blijken.

Toen ik aan kwam rijden, zag ik een bekend gezicht, die ik tijden niet had gezien: Klaas (Wildgroove) Kuyt, de vriend van AJ(Sandra) Plug, die vorig jaar beiden getroffen werden door de vreselijke rotziekte. Ze waren beiden herstellende en ik sprak mijn bewondering uit, dat hij op dit concert kwam kijken: “tja, we wonen om de hoek (Grolloo), dus dan doe je dat gauw “antwoordde hij.  Het ging hen beter, hoewel Sandra niet meegekomen was. Hij had overigens nog geen snaar van de gitaar aangeraakt.

Binnen heerste weer een gespannen, maar gezellige drukte (uitverkocht huis), het toneel volgepakt met instrumenten voor een zestal muzikanten. Klokslag twee uur werden ze aangekondigd, met de vaste mededeling, dat alle telefoons uitgezet dienden te worden.
Deze formatie kwam en komt altijd graag naar de Amer en is de jaarlijkse gast.

Voorstelronde:
Drummer: Arie Verhaar: gedegen, steady drummer, die ook heel goed een solo kon weggeven. Bas: Carlo van Belleghem: lid vanaf de oprichting van de band, ook een prima solo gegeven. Op keys/Hammond: Pascal Lanslots: ook vanaf het prille begin lid van de band, speelde de sterren van de hemel, mocht ook veel soleren van heel uitbundig tot stemmig zacht. Phil Bastiaans (naamgever van de band): uitstekende licht schorre zang en performer. Guy Smeets: het jonkie in de band (slechts 21 jaar) een gitaarwonder, meegekomen van het andere project van Phil: Colonel Jetski. Speelt volgens vader Henk, die veel meekomt, al sinds zijn zesde levensjaar.
En last but not least de “nieuweling”: Niels van der Steenhoven op gitaar, die sinds 2 maand bij de band zit na o.a. zes jaartjes bij Focus te hebben gewerkt en derhalve al heel wat van de wereld heeft gezien.

Vanaf het begin werd gelijk muzikaal al stevig uitgepakt en dat ging de hele middag door: drie stampende sets, met voor mij als hoogtepunt: “Whipping Post”van Allman Brothers Band!
Wat werd daar in 10 minuten tijd uitgepakt met dubbele gitaarsoli en heerlijk Hammondgeluid!!!! Het stond als een huis! Dat het dak dit allemaal heeft doorstaan, mag een wonder heten.
Afgesloten werd met het vaste, emotionele  nummer op de setlist: “One Last Kiss” dat geschreven was door Phil op  de bank, de tekst kwam hem op de bank zittend op de zondagmiddag zo aangewaaid, zijn  moeder was al een aantal jaartjes overleden en hij droeg het dan ook op aan haar.
Pascal was, hoewel hij het nummer toch ieder keer weer meespeelt, ook erg emotioneel, mede door het gitaarspel van Guy.

Tjonge, wat kan die Guy uitpakken! Ondanks zijn jonge leeftijd, dat belooft nog wat voor de toekomst. Trouwens de hele band stond op deze zondagmiddag weer als een huis!
Fijntjes werd bij het afscheid nog gewezen op het feit, dan Phil samen met Guy een cd hadden uitgebracht, genaamd The Living Room Sessions met een vijftal nummers met eigen werk, maar ook covers.

Wederom met een heel tevreden gevoel en een cd’tje rijker huiswaarts!!!@!