Jason Ricci & The Bad Kind, Musicon 3 juli 2024
Harmonica grootheid

In de jaren tachtig van de vorige eeuw was de Amerikaan Johnny Mars (81) de Jimi Hendrix op de Mississippi saxofoon.

Tijdens het Moulin Blues festival van 2009 werd hij door Jason Ricci onttroond. Daarna mochten we nog vier keer in ons land van Jason genieten.
De laatste keer was dat in The Shack in 2016. Waar hij twee uur te laat aankwam vanwege files in Duitsland. Daarna volgde een waanzinnig concert van ruim twee uur, waar de mensen die er gisteren bij waren nog over spreken.

Daarna hoorden we alleen nare dingen over hem en mocht hij het land niet uit.
Vanavond begint Jason, wat ronder geworden, precies op tijd in een vol Musicon met veel (160) bekende blues liefhebbers.

Zijn bandleden komen net als Jason uit New Orleans en omgeving. Bill Blok, bas, Brent Johnson, gitaar, (beiden zien we waarschijnlijk op 1 september a.s. terug bij Johnny Mastro in The Shack) en Rickey Shelton, drums. Na vijfenveertig minuten voegt Jasons echtgenote Kaitlin Dibble zich als zangeres bij de band. Dat doet ze een half uur zeer verdienstelijk.

De set van twee uur, na vijf kwartier wil de band een pauze, maar dat loont de moeite niet meer want om 23.00 uur moet het echt afgelopen zijn voor de buurt. Hij begint het concert met “Baked Potato” van het album “Behind The Veil”. Brent brengt het nummer hoekig op zijn gitaar met de scheurende harmonica van Jason er overheen. “Badger The Witness” ging in hetzelfde tempo.

Duidelijk wordt het dat Brent en Jason elkaar iedere keer weer opzoeken om een duel aan te gaan. Rickey drumt met mooie uithalen lekker los en strak. Bassist Bill staat in het hoekje van het podium en doet daar bijna onbewogen zijn loepjes op de gitaar. Zijn ogen zijn verscholen achter een grote zonnebril. Helaas daardoor kan je zijn emotie niet zien.

Zangeres Kaitlin Dibble is er in vergelijking met haar optreden in Amstelveen (2015) een stuk op vooruit gegaan en dat bewijst ze o.a. in “5-10-15 Hours” van Ruth Brown en ”Broken Toy/ I Fink U Freaky” van Jason.  Lekker smerig gebracht.
Natuurlijk voeren de harmonica’s, die voor op het podium in een kastje liggen de boventoon. Samen met de vele pedalen op de grond haalt Jason de smerigste, lieve en ruimtelijke tonen te voorschijn. Met als hoogtepunt zijn livelied “St. James Infirmary.” Alles komt hier bovendrijven, de tempowisselingen, uithalen subtiliteit, you name it!  Echter geeft hij meerdere malen Bill, Rickey de ruimte om te soleren. Brent is zijn favoriet deze avond.

Voor veel bezoekers is het de eerste kennismaking met deze harmonica grootheid en zeker niet de laatste gezien de reacties na afloop en de drukte bij de cd stand.