Zaterdag 14 september 2019, Zoetermeer
2e JJ’s Blues & Roots Festival
Tekst: Bert Lek
Foto's: Bert Lek
Gelukkig voor de Dave Warmerdam Band zijn er nu genoeg toeschouwers wanneer zij de tweede editie van het JJ’s Blues & Roots Festival openen.
In februari van dit jaar was het aantal erg laag, maar in zeven maanden tijd is er veel veranderd. Veel eigen nummers staan er nu op de setlist en een paar geweldige optredens deze zomer in o.a. Wespelaar en Culemborg leidde ertoe dat het publiek deze youngsters in hun hart gesloten heeft.
De set is opgebouwd uit twintig minuten, die zij ook gaan doen op zondagmiddag 6 oktober a.s. in de Rustende Jager te Nieuw-Vennep tijdens de Challenge finale en een paar uitgekiende klassiekers, waarin de band zich kan uitleven.
Vandaag zijn er binnen in het JJ Music House drie acts geprogrammeerd. Zij spelen allemaal twee sets van een half uur.
Aan Big Bo (Brocken) de eer om te beginnen. Vooraf was ik er bang voor dat de mensen in de pauzes buiten zouden blijven hangen om bij te kletsen, de frites, de kipkluifjes en het andere voedsel weg te happen of voor een sanitaire stop de tijd te nemen. Gelukkig is dat niet het geval. Bij Big Bo is het weer genieten van de heerlijke pre war blues.
Later op de middag wordt aan de bar door zangeres Janne Timmer, Dave Warmerdam, keyboard en Sonny Ray, gitaar (de laatste biedt zich aan om ook mee te doen) overlegd wat ze zullen gaan spelen. Dat blijkt niet mis. Heerlijk improviseren ze voor een volle zaal. Er is geen doorkomen aan.
Later op de avond is het de eer aan Lost & Found. Dit trio brengt de bluesklassiekers met veel verve. Leuk is het dat de twee zangers deel uitmaakten van tribute bands, de ene van de Beatles en de andere van de Stones.
De Bluesbones uit Belgiƫ zijn zeker geen onbekenden hier. Al vaker waren zij te gast en nu met de nieuwe drummer Jens Roelant. Vooral de oude nummers vallen bij de bezoekers in de smaak en worden door de voorste rijen meegezongen. Het was weer een genot om de mannen aan het werk te zien en te horen.
Barrelhouse bracht dit jaar de verzamelbox ’45 Years On The Road’ met twaalf cd’s uit en dat legt hen geen windeieren. In de tussentijd staat de teller op 2000 verkochte exemplaren en het tourschema zit mede daardoor goed vol. Ze staan in de volle zon te spelen maar hebben daar geen enkele moeite mee. We horen de heerlijke stem van Tineke Schoemaker in o.a. ‘Bring It On Home’, ‘Beware’ en ‘Almost There’. Zoals gebruikelijk worden ze adequaat begeleid door de gebroeders La Porte, Han van Dam achter de piano, Jan Willem Sligting, bas, harmonica en Bob Dros, die achter zijn eigen drumstel zit. Hun set is voor velen een feest van herkenning.
Toeval of niet Giles Robson heeft ook een mooie nieuwe cd uit getiteld ‘Don’t Give Up The Blues’ met o.a. Bruce Katz op keys en Aaron Lieberman als gitarist. Deze zijn er vanmiddag niet bij, maar Chris Corcoran op gitaar doet het net zo goed. Helaas heeft Giles problemen met zijn stem, waardoor hij nog meer ruig en zacht blaaswerk laat horen. Zelfs de mensen, die achterin op de banken zitten moeten eraan geloven wanneer hij hen komt storen. Weer een hoogtepunt!
Sinds kort zit de Amerikaanse zanger Big Daddy Wilson en zijn Italiaanse band in de stal van Rob Koning, die voor de musici zorgt deze middag.
Begin dit jaar kwam zijn veel geprezen album ‘Deep in My Soul’ uit. Natuurlijk brengt hij daar ook enkele nummers van, maar ook ‘Love Is The Key’ van het gelijknamige album, dat hem in 2012 de doorbraak bezorgde in ons land met het optreden op An Evening With The Blues (AEWTB) in Tiel. Vooraan wordt er door het clubje bluesdames hartelijk meegezongen.
Daarna is het tijd voor Chris Cain, waar heel veel bezoekers voor gekomen zijn. Vorig jaar maakte Chris zijn verpletterende debuut tijdens de 29ste editie van AEWTB. Van zijn Italiaanse begeleiders heeft alleen de drummer wegens fysieke problemen moeten afhaken.
Nu zijn het ook weer heerlijke Albert King (Crosscut Saw) en B.B. King (Bad Case of Love) licks, die we horen. Mooi is te zien dat er ook ruimte is ingebouwd voor gitarist Sonny Ray van de Dave Warmerdam Band. Hij mag meedoen met het nummer ‘Drinking Straight Tequila‘ en krijgt de ruimte om heerlijk te soleren en te duelleren met Chris. De avond kan niet meer stuk van Sonny.
Buiten mag het Stevie Nimmo Trio afsluiten.
Het is jammer dat een groot gedeelte van de mensen al naar huis gaan.
Stevie is van een andere orde dan Chris. Steviger maar niet minder. Het trio is goed op elkaar ingespeeld en hijzelf heeft geen last meer van de gebroken hand, opgelopen tijdens een fietstocht.
De afterparty met The Rude Move moeten we helaas aan ons voorbij laten gaan.
Twaalf uur op de benen staan eist zijn tol. Moe maar voldaan keren we huiswaarts.
Een geslaagd festival met goede musici, die er voor de bezoekers een feest van maken.
Een mooi geluid, goede catering en lekker weer.
Twee kleine aandachtpuntjes voor de derde editie: de rookmachines, vooraan bij het podium, die geen enkel nut hebben en de overvloedige lichtprojectie in de avond op het achterdoek.
Ik waande mij even terug in de eind jaren zestig met een optreden van Pink Floyd of de Softmachine.
Volgend jaar de derde editie?
Ga er maar vanuit, gezien de positieve reacties na afloop en het aantal bezoekers, die dat financieel mogelijk zullen gaan maken.
|