Zondag 9 juni, De Tuytert, Krimpen aan den IJssel
H.B. Stroll - Van alles wat

Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek

De poster aan de muur van ontmoetingscentrum De Tuytert belooft een middagje genieten van een mix van Blues, Jazz, Boogie en Classics.
Dat wordt het met de H.B. Stroll formatie bestaande uit Hugo Boudesteijn, zang, Robin van Roon, harmonica, Age Kat, gitaar, Henri van den Bos, piano/zang, Stephan van Rijt, bas en Jeffrey Mayer, drums.
De laatste vervangt Hans Bernard, die begin dit jaar overleed.

Aan het begin van het middagconcert staat Hugo  even bij stil bij het wegvallen Hans.
Eigenlijk is het een topsessie. Age Kat, die om de hoek woont, is op het laatste moment komen binnenvallen. Hij is zo geroutineerd dat het voor hem geen probleem is om mee te doen. Bovendien speelt hij heerlijk gitaar. Dat heeft een open helder geluid en iedere noot is zuiver te horen; hij speelt o.a. “It Hurts Me Too” in een slide uitvoering, die de honderd bezoekers kippenvel bezorgt.
Over Robin van Roon hoef ik eigenlijk weinig te zeggen. Zoals altijd zuigt en trekt hij aan een van zijn harmonica’s die voor hem uit liggen gestald. Dan weer subtiel om vervolgens uit te halen.

Henri van den Bos heeft een grand piano ter beschikken deze middag en daar maakt hij prachtig gebruik van middels de solo’s die hij toebedeeld krijgt van Hugo Boudesteijn. Hugo is de man waar alles omdraait deze middag. Volgens mij heeft hij de liedjes uitgezocht en bepaalt hij in welke volgorde ze gezongen worden en geeft hij aan wie aan de beurt is voor een solo en wanneer hij weer aan het zingen gaat. Dat laatste gebeurt zo koddig. Hij wijst met zijn vinger boven op zijn kale hoofd, waar hij trots op is. Dat verwoordt Hugo in de klassieker “Mr. Cleanhead” van Eddie “Cleanhead” Vinson. Zijn zang is innemend en goed om aan te horen.
Voor Stephan van Rijt en Jeffrey Mayer, achter de frontmannen weggestopt, is het kwestie van de rest volgen en in de maat te blijven. Pas in het laatste nummer komen ze net als iedereen voor het voetlicht in “Got My Mojo Working” van Muddy Waters.

Eerder gaat de aandacht uit naar Age in “Ramblin On My Mind”. Heerlijk wanneer je zo gitaar kan spelen. Vanwege het tijdsgebrek geen “Big Legged Woman” maar wel “Steady Rollin”, dat in een layback uitvoering wordt gebracht. Jeffrey legt even de drumsticks weg om de washboard te beroeren.
Er valt tussendoor genoeg te lachen deze middag. Je kan merken dat ze er zin in hebben. Het toppunt was de vergissing van Age, die de verkeerd gestemde gitaar heeft gepakt en dan krijgt hij de rest van de band over zich heen.
Deze band verdient een plek op een kleinschalig festival.