Zaterdag 11 maart, Kelderblues, Nederweert
Guy Smeets en Ben Poole in een muisstille kelder

Tekst: Wil Wijnhoven
Foto’s: Wil Wijnhoven

Twee jongelingen, twee vrienden, ze noemen zich broers en delen de passie van muziek met name bluesmuziek, waarbij aangetekend dat ze ook niet vies zijn van andere muziekstijlen. De meeste zullen hen kennen van een stevige pot muziek en ruig gitaarspel bij hun eigen optredens in diverse bands.
Maar als je beiden bij elkaar zet als akoestisch duo dan beleef je passie, gedrevenheid, lol maar bovenal een perfecte muzikaliteit die elkaar aanvult.

Dat hebben ze afgelopen zaterdagavond, 11 maart, tijdens een privé optreden bij Bart in zijn blueskelder bewezen.
In twee sets halen beiden het beste van elkaar naar boven, ze inspireren elkaar op het podium maar ook een lekker speels duel gaan ze niet uit de weg. Dit levert een prachtige avond op waarvan het publiek muisstil luistert en zo en dan zich toch laat horen om aan te tonen dat ze het bijzonder weten te waarderen.

Hun optreden bestaat veelal uit nummers die je tegenkomt op hun album “Acoustic Live” dat destijds in Groesbeek in Café De Com is opgenomen. De aftrap wordt gedaan met het prachtige ‘Let’s Go Upstairs’ gevolgd door ‘Take It No More’ en ‘It Doesn’t Have To Be That Way’. Eigen nummers van Ben Poole. Het akoestische gitaarspel van beiden is mooi om te horen, de lead zang van Ben Poole is wat hees maar past wel goed bij deze stijl van muziek maken, terwijl de backing vocals van Guy meer frisser klinkt. En ook dat past toch wel goed bij elkaar moet ik zeggen.

Hierna volgen enkele covers van onder meer: Don Henley’s ‘Dirty Laundry’ dat wel heel strak klinkt, die mag je gerust naast het origineel leggen. Dat geldt overigens ook voor ‘Old Love’ van Eric Clapton en ‘Going Up The Country’ van Canned Heat en ‘Something Like Olivia’ van John Mayer. Tot in de puntjes uitgevoerd maar toch met een eigen ‘twist’ en dat weet het publiek ook te waarderen. Een applaus kan dan ook niet uitblijven bij dit soort gepassioneerde uitvoeringen.
Maar je ziet ook dat beide muzikanten er zin in hebben, ze dollen wat met elkaar en jutten elkaar op tijdens het spelen. Een pracht om te zien hoe ze met elkaar duelleren, dat is genieten in optima forma.

En hoe krijg je het akoestisch voor elkaar om nummers als: ‘Billy Jean’, ‘Smoke On The Water’ en ‘Purple Haze’ met elkaar te combineren tot één nummer, of moet ik het toch onder de noemer medley plaatsen. Hoe dan ook het klinkt prachtig allemaal.
Het laatste nummer en als toegift speelt het duo het mooie ‘Feel Like Making Love’ een kraker van Bad Company.

Ze roepen het publiek op om mee te klappen en mee te zingen wat dan ook enthousiast gebeurt. Wat een prachtige avond en het bewijst maar eens dat akoestische livemuziek helemaal niet saai is maar je juist op het bot kan raken en je hoofd kan leegmaken zoals bij mij gebeurd is.