Zondag 18 juni, Budshop, Nederweert         
Front Porch Blues de Mississippi Saxophone voert de boventoon

Tekst: Wil Wijnhoven
Foto’s: Wil Wijnhoven

Het is altijd mooi als je van Bart en Christina op hun privéfeestje wordt uitgenodigd. Soms viert hij een blues feestje met vrienden in zijn blueskelder. Maar in de zomer doet hij dat in zijn achtertuin. Daar staat een imposante veranda of in blues termen een ‘porch’. En de naam op het bord daarboven geeft al aan dat het om een ‘Blues Porch’ gaat.

Met muzikanten, in diverse samenstellingen, zoals: Steve ‘West’ Westen; Big Pete; Boy Vielvoye; Maikel van Bogget; Roel Spanjers; Steven van der Nat; Roelof Klijn; Dusty en Darryl Ciggaar; Jody van Ooijen; Richard van Bergen en Paul Garner moet het wel een gigantisch feestje gaan worden.
Aan alles is vandaag gedacht, diverse dranken, BBQ, hapjes, goede zin en mooi weer.

De opening is om 15:00 en wordt gedaan door: de gebroeders Ciggaar aangevuld met Roelof Klijn en Big Pete. In deze samenstelling nooit samengespeeld maar dat blijkt uit niets. Een playlist samengesteld en dan gewoon spelen en de kwaliteiten van deze mannen komen vanzelf bovendrijven.
Met heerlijke ‘vette’ blues nummers als: ‘So Low Down’; ‘Got My Eyes On You’; ‘Wish You Would’ en ‘Backscratcher’ is de stemming er al goed in. Dusty gaat helemaal los op zijn gitaar, stevig aangevuurd door Big Pete en de andere mannen zoals ook Maikel van Bogget die zijn steentje bijdraagt bij enkele songs. Big Pete is een absolute wereldtopper, zowel zang technisch als op de bluesharp is hij klasse apart.
Dit is gewoon een ‘masterpiece’ wat hier op de mat wordt gelegd en dat is nog maar het begin. En het mag ook gezegd worden dat er ‘gelukkig’ niets te merken valt van de ‘Dutch Disease’. Het overgrote deel van de genodigden staat te luisteren naar de muziek en diegene die even willen babbelen en een sigaretje willen roken vinden hun plekje buiten de tuin, onhoorbaar voor de luisteraars.
Tussendoor genieten we van spijs en drank en tijdens de pauzes kunnen we natuurlijk onze opgespaarde ervaringen tegen elkaar kwijt.

Hierna is het de beurt aan de gebroeders Ciggaar, alleen nu neemt Dusty de basgitaar voor zijn rekening en betreedt gitarist Paul Garner, de vaste gitarist van Steve ‘West’ Weston het podium met achter zich aan Steve ‘West’ Weston zelf. Een spannend kwartet kan ik je vertellen. Steve ‘West’ Weston een Britse bluesharp specialist die met onder meer Mud Morganfield en Roger Daltrey heeft gespeelt hanteert de Old School Chicago/West Coast stijl. Strak in het pak, perfecte stem en dito mondharmonica. Samen zorgen ze voor een spetterend optreden. En alsof ze dag in dag uit met elkaar op het podium hebben gestaan klinkt het met deze vier ‘gasten’ wel. Paul Garner laat ook zien en vooral horen dat hij een op en top gitarist is. Solerend, dan op zijn rechter en dan weer op zijn linkerbeen weet hij ons in zijn greep te houden. Geopend wordt er met het bluezy: ‘It’s You That Wears The Ring’ gevolgd door ‘Waiting On You’; ’36-24-38’. Daarna volgen nog enkele van die prachtig uitgevoerde covers zoals: ‘Chitlins Con Carne’ en ‘Parchman Farm’.
Een subliem optreden wordt afgesloten met een toegift, daarvoor heeft deze formatie gekozen voor het nummer ‘One Way Out’.

De sfeer is geweldig en zowel de gasten als de gastheer en vrouw amuseren zich volop.
Na een korte adempauze volgt het slotakkoord van de nieuwe superformatie Dutch Tornados.
Deze formatie bestaat uit: Roel Spanjers, zang en toetsen; Steven van der Nat, gitaar en zang; Richard van Bergen, gitaar en zang; Roelof Klijn, bass en Jody van Ooijen, drums. Stuk voor stuk topmuzikanten in de scene en voorzien van een brok ervaring. En dat laatste komt dan ook duidelijk tot uiting in hun spel vandaag.
Over en weer wordt de kennis en kwaliteiten van iedere muzikant gebruikt om het maximale eruit te halen. Zo opent Steven van der Nat met ‘Mother In Law Blues’ en Richard van Bergen begint daarna met ‘Double Eyed Whammy’, een cover van Tinsley Ellis en Roel Spanjers zingt voor ons ‘Sing Sing Sing’. Ook Boy Vielvoye zingt enkel fraaie nummers zoals ‘Cryin’ and Pleadin’ en ‘Ride With Me’ bijvoorbeeld. Spannend en mooi vind ik ook het gitaarspel van Steven en Richard.  Soms elkaar aanvullen en zo nu en dan duelleren.
Wat is dit een fantastische combinatie, hier gaan we absoluut meer van horen.

Het was een geweldig mooie middag waarbij alles klopte. Mede dankzij Bart en Christina maar ook dankzij zijn kinderen die altijd klaar staan om te helpen maar zeker ook door de muzikanten en het publiek.
Daarvoor een dikke pluim en een grote dank aan Bart en Christina.