Chicago Junkies, 28 april 2024, L’Esprit Barendrecht
Wie is die gitarist?

Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek

Dat vraagt het publiek zich af nadat gitarist Bas van den Booren, de eerste prachtige tonen uit zijn gitaar haalt.
Hij vervangt Ronnie van Elten, die door zijn rug ging, en dat doet hij met verve.

Bandleider, organist en pianospeler Willem van der Schoof haalt hem twee uur voor het concert thuis op en gooit Bas zo in het diepe.
Heerlijk relaxed beginnen ze met ‘Strut’; gelijk valt de open en heldere toon, die Bas met zijn gitaar hanteert, op.
Het volgende nummer is er een van Fleetwood Mac ‘If you’d be my baby’ uit 1969. Daarin neemt Willem het voortouw met de solo. Hij hamert er op zijn “piano” lekker op los en gaat er helemaal in op.

Dan eert de band C+B met ‘Just for fun’ en dat klinkt erg lekker. Zowel Bas als Willem krijgen de solo’s. Terwijl zanger Marc Bocken, gezegend met een mooie stem, zijn deel opeist.
Daarna het mooiste nummer van de eerste set ‘Falling on down again’ van Ian Siegal. Een weergaloze uitvoering waar zelfs de bezoekers stil van worden.
Verder horen wij in een goede uitvoering het nummer ‘Further on up the road’.

De eerste set wordt afgesloten met ‘wie brengt mij thuis wanneer ik dronken ben’ vraagt Marc zich af in ‘When I get drunk’. Gezien zijn postuur denk ik niemand. Drummer Hans Aarts kan zich dat voorstellen. Zolang Marc geen stap opzij doet kan niemand hem zien drummen, maar aan de slagen op zijn drumstel en bekkens hoort men dat hij goed bezig is net als bassist Peter Zenner, die naast Willem staat en beter zichtbaar is op het kleine podium.
Het tweede gedeelte van het concert begint ook weer subtiel; Hans nu met ‘vegers’ aan de slag en Bas streelt zijn snaren. Nu staan er meer bekende nummers op de setlist ‘Killing floor’ van Howlin’ Wolf en ‘See that my grave is kept clean’ oorspronkelijk van Blind Lemon Jefferson uit 1928 en bekend geworden in de uitvoering van B. B. King uit 2008.

De intro van Bas is top, later neemt Willem het over. Helaas is er geen battle tussen deze twee mannen.
‘Walking by myself’ van Gary Moore is de meezinger van de middag.
Gelukkig geen ‘Sweet home Chicago’ als toegift maar nogmaals ‘Just For Fun’ en dat is het einde van een fantastische muzikale middag.