|
Noviteit, Monster, 13 februari 2022
Chicago Four
Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek
Twee maanden stil thuis zitten vertoont afkickverschijnselen, zeker als het een zittend concert wordt, constateert Robert Fossen, zang en gitarist bij het begin van het concert voor veertig mensen, gezeten dus aan tafeltjes op de bekende afstand staand.
Daar zijn gitarist, achtergrond zanger Ber van Zanen, Jeffrey van Duffelen, drums en Jan Markus bas het mee eens. Gelukkig gaat het ontspannender in de tweede set en worden de bezoekers ook wat losser.
De nadruk van de gekozen nummers ligt op de Chicago stijl van Magic Slim, de grote favoriet van Robert.
Om het geheel nog eens goed af te stemmen wordt het lekkere instrumentale ‘Cissy Strut’ ingezet. Jeffrey weer lekker shuffelend achter de drumkit van ‘BLUES aan zee’, Jan Markus glimmend dat hij weer kan bassen.
De twee gitaristen; Robert en de linkshandige Ger gunnen elkaar netjes om en om de eer te mogen soleren. Een stukje verderop met ‘Before You Accuse Me’, ‘Pretty Girls’ en de evergreen ‘That will Never Do’ is Robert op zijn best. De rust heeft zijn stem goed gedaan, maar helaas aan het einde van de tweede set laat zijn stem het lichtjes afweten.
De eerste set wordt Afgesloten met ‘You don’t Have To Go’ en niet ‘Fannie Mae’ zoals het op de setlist staat.
Na een korte pauze volgt ’You Got To Love Somebody’ en gelukkig is de gitaarversterker van Robert nu beter afgesteld, zodat het schelgeluid niet meer te horen is. Bij ‘Lump On Your Stump’ haalt Robert voor de tweede keer zijn harmonica te voorschijn om in het middenrif voorzichtig uit te halen.
Daar gaat de band in ’Dog Me’ overheen en vormt het muzikale hoogtepunt van deze avond. Het wordt doodstil in de zaal, zodoende kan Robert off mike zingen. Heerlijk.
Geen ‘Cold Women With Warm Hearts’ Robert is de tekst kwijt van dit Albert King nummer, maar na overleg wel ‘Mustang Sally’ Dan is het al weer 22.00 uur, dus helaas stoppen met de pret.
Anton van Meerkerk van Blues aan Zee is onverbiddelijk. Zeker vier nummers o.a. ‘Sadie’ en ‘Rock Me Baby’ blijven staan wegens tijdgebrek net als de bruine Epiphone E335 en de witte Fender Jazz tot de volgende keer. |
|