Q-Factory Amsterdam 6 december 2019 
Braindogs een uitstekend ingespeelde band

Verslag: Paul Scholman 
Foto’s: Paul Scholman

Deze datum staat al een hele poos geblokt in mijn agenda, zeker na het optreden van Ian Siegal in een kleine zaal in het Utrechtse Tivoli Vredenburg waar Ripoff Raskolnikov het voorprogramma deed en ik onder de indruk raakte van zijn stem. 

Dat klopt niet helemaal, live wel, maar ik tikte wat cd’s op de kop bij zijn promotor om een recensie van zijn laatste cd te kunnen pennen en zodoende een goed beeld te kunnen vormen van Ripoff’s kwaliteiten. Siegal had ze al onderkend en nam hem mee op sleeptouw naar de lage landen.  Ripoff zijn stem klinkt als zoet gevoosd schuurpapier.

Ripoff neemt een deel van zijn band mee, het Hongaarse Quimby, dat voor de gelegenheid wordt omgedoopt tot Braindogs en er wordt met de 70ste verjaardag van Tom Waits aanleiding gezien voor deze korte toer en daarvoor komen naar de hoofdstad: Ian Siegal (zang, gitaar) Engeland, Mischa den Haring (gitaar, zang en bekend van T-99) uit Nederland. Ripoff Raskolnikov (zang, gitaar), Livius Varga (percussie), Frenk (zang, drums, keyboards), Szabolcs Nagy (piano) Oostenrijk en Laca Varga (Bas) Hongarije. 
Jaarlijks brengen deze gasten in Budapest onder de naam The Braindogs een waardig en muzikaal hoogstaand eerbetoon aan de excentrieke zanger, componist, schrijver en acteur Tom Waits.

Tom Waits begon in de vroege jaren zeventig als kroegzanger met een voorliefde voor beatdichters en West Coast Jazz. Aan het einde van de jaren tachtig had Waits zich getransformeerd tot een even briljante als avontuurlijke muzikant wiens stijl het midden hield tussen Howlin’ Wolf, Kurt Weill en Captain Beefheart. Het theatrale podiumdier dook ook met succes op in enkele speelfilms. Hoewel Waits wordt beschouwd als een echte cultartiest werden zijn nummers door de meest uiteenlopende artiesten gezongen: van Rod Stewart, Bruce Springsteen, The Eagles en zelfs The Ramones.

Livius Varga en Frenk openen strak om half negen de set, die tweeënhalf uur zou duren, met ‘Goin’ Out West’. Zeer krachtig bewerken ze hun slaginstrumenten en is de toon gezet voor een meer dan uitstekende set nummers van Tom Waits zonder dat je het gevoel krijgt naar een imitatie van Waits te kijken. Een geheel eigen interpretatie en ook invulling werd gegeven aan het werk van de man. Het mooie is eigenlijk ook dat elke muzikant een paar nummers voor zijn rekening neemt om te zingen. Allemaal een eigen geluid in de geest van Tom. Celebration of Tom Waits en gevierd wordt er. Van ‘16 Shells From A Thirty-Ought-Six I’ tot ‘Chocolate Jesus’, wat overigens niet op de ‘Real Live Brains’ cd staat. Prima keuze want het moet niet op een alle dertien goed album gaan lijken die over een jaar in de €5,00 bakken ligt. Daar is deze plaat simpelweg te goed voor.
Siegal verruild zijn ‘vaste stek’ om wat op percussie te doen want ook Livius Varga krijgt ruimte om een nummer te zingen, maar de show wordt gestolen door collega-slagwerker en drummer Frenk, die een van de hoogtepunten met ‘Yesterday Here’ vertolkt.

Braindogs doet zijn naam eer aan, want als ik naar het station terugloop, word ik op een vette bui getrakteerd. 
De cirkel is rond: Braindogs is een uitstekende band die nergens doet vermoeden dat je naar een imitatie van Waits staat te kijken en luisteren. De verschillende zangers, van Mischa Den Haring tot Ripoff Raskolnikov, geven hun eigen geluid. Het is een uitstekend ingespeelde band.

Mogen ze nog een keer naar hier komen ben ik van de partij, voor 101%