Zaterdag 1 april 2023, De Fakkel Ridderkerk
Bluezy Blues Festival 2023

Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek

Het is vier jaar geleden, Corona en rug perikelen, dat ik het sportcomplex binnen stap.
Wat direct opvalt zijn de mooie zwarte wanden met de namen van de hoofdsponsors, de twee podia, die met eenvoudige middelen de muziekkanten goed uitlichten. Gelukkig geen rookmachines. Het geluid is over het algemeen prima. Alleen bij Peter Storm & The Blues Society uit Portugal en Jessie Lee & The Alchemists uit Frankrijk had de geluidsman in het begin even moeite. Het geluid is te schel en de drum te hard.
Vanwege non-stop muziek op een van de twee podia kunnen de bands alleen een line check doen.

Bij de eerste band Lefthand Freddy, the Aces wordt al een tijdje weggelaten, is  het zelfs haasten geblazen door het drukke verkeer rondom Rotterdam, om op tijd te komen.
Vanmiddag brengt Fred, zonder zijn zoon Berend, die moet werken, heel veel nummers van zijn nieuwe prachtige cd ‘Carry On’, die op zondagmiddag 16 april a.s. in première gaat bij café Het Keerpunt in Spijkerboor.
Dat betekent een uurtje prachtig wisselend gitaarspel aangevuld met de heerlijke lijzige stem van Fred en uitstekend ondersteund door Hannes Lankamp achter de drumkit, Jan Diertens, toetsen en Andre van der Werf op de bas.

Jessie Lee & The Alchemists kunnen mij weinig bekoren. Te veel hardrock en een schelle stem van de dame. Peter Storm & The Blues Society dat gaat beter, vooral het slidewerk en enkele nummers van hun nieuwe cd Second kunnen mij bekoren. Het was beter geweest wanneer deze twee bands tijdens dinertijd op het podium zouden staan. Hoewel, de hele dag kan men goed doch eenvoudig eten in de kantine. Het gaat om de wijze van Simonis.

Daarna tijd voor de vertegenwoordigers uit België: The BluesBones, ook zij hebben een nieuw album uit (Unchained), doch daar wordt alleen het rustige nummer ‘Chain gang’ van gespeeld en klinkt niet onaardig.
Gitarist Stef Paglia wordt vandaag vervangen door gitarist Stijn Beervoets en doet dat meer dan voortreffelijk, zijn solo’s hebben diepgang stelt mijn buurman. Dus horen we veel oud werk o.a. de meezinger ‘Cruisin’ With My Baby’, met een lekkere gitaar en orgelduel en ‘She Got The Devil in her’
Veel mensen komen op Erwin Java’s Travel Party met Sean Webster af.

Zoals gebruikelijk staat de gitaarversterker van Java weer snoeihard. Desondanks wordt het een memorabel concert. Tussendoor laat Webster weten dat men in deze samenstelling bezig is met een cd op te nemen.
De fans die eerder naar huis gaan missen het lijflied van Webster ’I did Rather Go Blind.’ De mooiste uitvoering die ik tot nu toe gehoord heb. Jammer dat er weer zoveel in de zaal gekletst werd.
Daarna is het Eric Clapton’s ‘Cross Roads’, die een machtig einde aan dit optreden brengt. 
The Hoochies hebben de moeilijke taak om de achttiende editie af te sluiten.

Maar dat doen ze voortreffelijk. Richard Koster blaast zijn longen uit zijn lijf, hij gaat zelfs zo diep dat hij liggend op het podium bijna zijn laatste adem uitblaast. Zijn zang is net zo schurend als zijn harmonicaspel. Een mooi einde aan een lange middag. Als het aan organisator Nico Bravenboer ligt komt er een 19e editie, maar dan wel met behulp van de vele financiële sponsoren zoals dit jaar.