Ten To Five - Blues Shack
(Eigen beheer)

Tekst: Paul Scholman

De verrassingen zijn de wereld nog niet uit. In de lade van de CD speler ligt het schijfje van de in eigen beheer uitgebrachte ‘Ten To Five’ van BluesShack te draaien. Voor het verhaal van dit bandje, dat net voor de coronatijd zijn oorsprong had, moeten we in een café net buiten het Utrechtse centrum dat gerund wordt door vrijwilligers zijn.

Daar komt elke donderdag van de maand een groep mensen  samen om de blues in dans en muziek te vieren. Het podium is niet groter dan vijf vierkante meter en begint vanaf 2018 zijn huidige vorm aan te nemen. Deze bluesdansavonden leidden tot steeds meer optredens, internationale aandacht, en optredens op blues(dance)festivals, en tot het opnemen van enkele albums.

Hun eerste wapenfeit is een live-album opgenomen in Studio Moskou. Toepasselijk genoeg heet dat album dus ‘Live in Moskou’. Het tweede album ‘Hold On Tight’ werd in de lockdown-periode opgenomen in 2020-2021. Het gelijknamige titelnummer van deze plaat stond veertien weken lang in de top 10 van een belangrijke Britse onafhankelijke blues-hitlijst. In de VS bleef het album niet onopgemerkt, zo werd via Radio Muscle Shoals een flink aantal radiostation in de VS als Canada bereikt.

Het derde album ‘Ten To Five’ bevat drie nieuwe originele nummers door eigen bandleden geschreven. Eén nummer (‘It’s Allright’) is speciaal voor BluesShack geschreven door Chad Strentz. ‘Why Don’t You Do Right’ original van Kansas Joe McCoy, prachtig ingetogen vertolkt door Loes Jongerling. Verrassend overigens de samenwerking met Chad Strentz (Die in het verleden hele leuke dingen heeft gedaan met Paul Lamb & The King Snakes) uit het Verenigd Koninkrijk en Frank L. Goldwasser, alias Paris Slim, uit de Verenigde Staten en Frankrijk. Slim is een internationaal gewaardeerde bluesgitarist. Hij heeft een prachtige slidegitaarmagie toegevoegd aan de Jimmy Rogers-klassieker ‘That’s Alright’.

Even terug naar Loes Jongerling. Ze heeft een uitstekend in het gehoor liggende, warme stem. De hele plaat weet deze zangeres te boeien, maar dat geldt eigenlijk voor de gehele band.
‘Ten To Five’ is een verrassende plaat, ik zou bijna zeggen nu al een klassieker. Het zit goed in elkaar, herkenbaar, maar nergens platgetrapt. Goldwasser heeft er een heerlijk sausje overheen gegooid met Chad Strentz, maar daarnaast moeten we de eigen inbreng van Jongerling-Wiechers-Bullock-Poeze-Buschman en Johanson, de basis niet vergeten. Bij tijd en wijle heerlijk harpwerk van Bullock. Ik betrapte me er een paar keer op dat het aan het eind van de draaibeurt was. Dat komt wellicht ook door de bonustrack waarop Goldwasser nog even heerlijk slide gaat op ‘That’s Allright Vintage’. Dat smaakt naar meer. Het festivalseizoen is vol op bezig. Er liggen nog kansen voor de bookers.