Big Dave & The Dutch Men, Noviteit, Monster 14 September
Top Blues!

Tekst: Bert Lek
Foto’s: Bert Lek

Dit was een avond waar lang naar uitgekeken werd.
Dat kan ook niet anders met zo’n superband bestaande uit Antwerpenaar Big Dave (Reniers) op harmonica (o.a. Ex The Electric Kings, The Elmore D. Band en de Dutch Men); op gitaar Mischa Den Haring bekend van de legendarische rootsband T-99; de broers Ciggaar, Dusty bas en Darryll,  drums (Dry Riverbed Trio) en Roel Spanjers op keys.

De heren hebben geen setlist en in de pauze en na afloop hebben ze er geen zin in om die te maken. “We spelen voor de lol” is hun antwoord en dat is duidelijk op het podium te merken.
Een kwartier later dan de geplande aanvang gaan ze de bühne op. Zoals gebruikelijk kondigt Anton van Meerkerk hen aan.

Het eerste nummer is een lekkere slow blues om in de stemming te komen, die overigens de rest van de avond in de volle zaal blijft hangen. Het geluid en de verlichting zijn prima. Nieuw zijn de twee grote borden met het portret van Miles Davis, waarvan een in spiegelbeeld. Een gift van sponsor Westdijk Reclame.

Op de Haagse bluesbunch na zit iedereen aan een tafeltje en geniet van het gebodene en dat is niet mis. Alle musici pakken de (achtergrond) vocalen indien nodig. In de eerste set zijn de vocalen natuurlijk voor Big Dave en eentje voor Roel in het semi Louisiana volkslied “Mathilde”, wat hij uitstekend doet.

In ”My Little Girl” is het genieten van het puntige gitaarspel van Mischa en het harmonicawerk van Dave. Dusty, die normaal sologitaar speelt, zorgt voor een uitstekende begeleiding samen met zijn broer die achter de drumkit zit. In “Pocket full of Money” gaat het lekker los.  Daarna volgt “Too Late” in een prachtig uptempo en dan is het binnen 45 minuten pauze.

Dat wordt in de tweede set goed gemaakt.

Het begin is “Help Me’ van Sonnyboy II een klassieker met een geweldige gitaarsolo van Mischa en natuurlijk van Dave die alle registers opentrekt.
Zuigend, trekkend, you name it. In het volgend nummer zijn er eindelijk dansers op de vloer, die af en toe weer terug keren. Vervolgens mag Mischa een nummer voor zijn rekening nemen en verdwijnt Big Dave naar de zijkant van het podium. De band neemt gelijk het heft in handen met een puik instrumentaal nummer, waar Mischa de boventoon voert en Daryll een mooie drumsolo geeft. Hierna mag Darryll ook twee nummers zingen en dat klinkt niet onverdienstelijk.

Big Dave keert terug met een rustig. In het laatste nummer gaat Roel achter de piano een duel aan met Mischa op gitaar en doet iedereen er nog een schepje bovenop. Er volgen nog twee toegiften met o.a. “To-Morrow Night”, dat erg gevoelig overkomt. Big Dave doet nog een paar danspasjes en het zit erop. Ze ontvangen een staand applaus. Het is even na elven, genoeg geweest in Monster.