Killer King – AJ Plug
Django Music LZ 412 -2

Tekst: Paul Scholman

Het eerste dat me te binnen schiet als ik aan AJ Plug wordt herinnerd is dat deze dame ooit uit het Kattuks zangkoor werd geschopt, maar vooral de eerste keer dat ik haar ontmoette in een kroeg bij mij om de hoek in Harmelen ‘Wallies’ waar een blonde wervelwind binnen kwam en riep dat ik ‘effe plaats moest maken, want we motte opbouwe’. Zij wist toen nog niet dat ik een stukkie ging pennen, en ik wist nog niet dat deze dragonder op het podium plaats maken voor de act van de middag.

Inmiddels is dat een eeuwigheid geleden naar mijn gevoel. Er is heel wat gebeurd sindsdien, vooral op muzikaal gebied en vooral ben ik ‘Pluggie’ en Klaas blijven volgen. Vele bandwisselingen zijn er geweest, soms was het net wel of net niet, veel twijfel, welke gitarist doet het lekker na het opstappen van Paul Keuzekamp. Ineens was daar het toen al veelgeprezen talent Guy Smeets, die op jonge leeftijd al een eigen band had, maar ook met regelmaat met Phil Bee optreed.
Een kleine opsomming van de laatste jaren uit het persbericht: AJ Plug staat bekend als één van de beste blueszangeressen van Nederland. Haar tweede album Chew Chew Chew uit 2016 oogstte jubelende recensies: vijf sterren in o.a. Music Maker en de Blueskrant. Het resulteerde in een succesvolle tournee in de theatershow Johan Derksen Keeps The Blues Alive. In de Verenigde Staten stond ze op de cover van het toonaangevende magazine Blues E-News.
In 2018 nam de Katwijkse zangeres met haar partner en vaste gitarist Klaas Kuijt intrek in een studio in Grolloo, het epicentrum van de Nederlandse blues waar Cuby + The Blizzards ooit hun hoogtijdagen beleefden. Het daar opgenomen akoestische album Barefoot The Grolloo Takes oogstte opnieuw veel lof. Maar korte tijd later sloeg het noodlot toe: slokdarmkanker kostte haar bijna het leven.
Nu is AJ Plug weer helemaal terug. De ziekte, de Killer King, is ingetoomd. Dat haar album gaat over ziek zijn en beter worden is niet meer dan logisch. De songtitels spreken boekdelen: The Shape I’m In, The Sky Turned Black, Tears Ran Dry, Never Gonna Stop, It Will Be Alright, Gimme A Smile. ‘Schrijven is verwerken. Tijdens het ziek zijn heb ik veel niet bewust meegemaakt. Veel heb ik ook verdrongen, denk ik. Toen ik weer liedjes ging schrijven kwam het allemaal weer terug. Zo heb ik het voor mezelf een plek kunnen geven. Nu is het klaar.’
Met de hulp van topmuzikanten als gitarist/producer Guy Smeets, toetsenist Roel Spanjers en drummer Arie Verhaar is Killer King een hele muzikale en toegankelijke bluesrockplaat geworden, met hier en daar een rauw randje. ‘Het is een eerlijke plaat, geen bullshit. Het zijn geen liedjes over leuk stappen op de zaterdagavond, dat mag duidelijk zijn. Iedere song gaat echt ergens over. Hopelijk bieden ze herkenning en troost.’
Nu zíj weer kan en hét weer kan gaat AJ Plug uitgebreid op tournee. De lach op de foto’s van haar eerste optredens is veelzeggend. Ze zingt vrijer en meer onbevangen dan ooit. De komende maanden gaat ze het land in met de theatervoorstelling van Johan Derksen The Sound Of The Blues & Americana. Daarnaast doet AJ Plug de nodige soloconcerten, maar de hoofdmoot zal de inmiddels uitgestelde albumpresentatie op zondag 6 maart zijn in Poppodium Scum te Katwijk. Door corona is oorspronkelijke releasedatum van 12 december opgeschort naar volgend jaar.
Dit alles staat in de begeleidende tekst die ik kreeg om een stukkie te schrijven over deze verse plaat. In dit geval werd het mij lekker makkelijk gemaakt, want wat goed op papier staat hoef ik niet te verbouwen. Mijn indruk van de vorige plaat Chew Chew Chew was al uitstekend. Sterker nog, zoals hierboven gememoreerd, de eerste keer dat ik Sandra en Klaas met de Wildgrooves op zag treden in een juke joint van mijn eigen woonplaats zei ik al tegen mijn maat dat deze meid hier niet op een podium thuis hoort, maar we pakken dit maar eventjes mooi mee. De gedrevenheid was er toen al en er is niks mis met gezonde ambitie. Ik heb het voorrecht gehad om haar met haar band te zien groeien en inmiddels heeft ze, inmiddels vanuit Grolloo een meer dan uitstekende band op poten gezet, getuige ook de Grolloo tapes.
Echter het noodlot sloeg toe, het verhaal staat hierboven beschreven, maar het moet gezegd dat alle ellende die Sandra doorstaan heeft, heeft geresulteerd in prima materiaal voor een nieuwe episode in haar leven. Ik noem het maar eerbiedig de blessuretijd!
Deze plaat is hier en daar toch een feest van herkenning. Wat rockinvloeden een flink aantal melodielijnen klinken bekend. Daar is niks mis mee, want haar teksten zijn uniek. De emotie druipt er vanaf. ‘River Blue’ is er zo een, mij raakt het tot op het bot. Kippenvel bij elke draaibeurt. Ingetogen gezongen waar het moet, doorhalend waar het kan.
‘The Sky Turn Black’ hakt er ook zo lekker in. Zeker het intro met het toetsenspel van Roel Spanjer. Het nummer is heerlijk opgebouwd, maar de kaders zijn natuurlijk gitzwart omrand.
En dan het laatste nummer. Tears Ran Dry! Guy Smeets beroerd zijn WahWah zo voorzichtig alsof hij op een tomaat staat te trappen die elk moment kan springen. Nou, deze springt. Guy gaat los op een wijze die mij nooit meer los laat. Deze lick mag mee mijn kist in, mee door de schoorsteen naar buiten tijdens mijn crematie. Ik hoop het nog effe uit te stellen, wees gerust.
Er staat in Grolloo ergens een standbeeld van een bluesgigant, ik noem geen namen, maar reserveer vast een plek voor Guy Smeets. Het zal iets uit de route zijn, maar dat moet je er voor over hebben. Wat een klasbak!
Sandra is door het oog van de naald gekropen and alive and kicking opgestaan om haar verhaal te vertellen. Met haar man Klaas ‘Wildgroove’ en Guy Smeets trekken ze al het land in voor een semi akoetstische set. Aan het eind van de plaat horen we een deur dichtvallen, die hard wat harder dicht gemogen dacht ik meteen. Deze plaat is een mooi lichtpunt voor een nieuwe toekomst.

Releasedatum: 10-12-2021
Digitale distributie: Warner ADA
Fysieke distributie: Coast To Coast