Zaterdag 8 maart 2025, De Stegel, Molenbeersel (B)
9e Blues De Stegel een topavond blues

Tekst: Wil Wijnhoven
Foto's: Wil Wijnhoven

Ik ben er nog nooit geweest, maar het schijnt dat er al enkele jaren een bluesfestival van hoog niveau in het Belgische Molenbeersel, gemeente Kinrooi, wordt gehouden. De 9e editie is afgesloten met een supervet optreden van BB and The Blues Shacks voorafgegaan door de steeds beter spelende formatie David Ronaldo and The Dice en de lokale coverband Heivis die als ‘Bluefish performed by Heivis’ zullen optreden.

Het is vrij druk als de Belgische formatie Bluefish performed by Heivis begint met hun set. De vijfkoppige band aangevuld met een 3 mans sterke blazerssectie komt uit Kinrooi. Voor hen dus een ‘thuiswedstrijd’.
De set duurt ca. een uurtje en bestaat deze avond vooral uit blues nummers afgewisseld met popsongs en andere aanverwante stijlen.

We worden vermaakt met nummers als: ‘Walk Or Shame’; ‘Africa’; ‘That’s Allright Mama’ en ‘Crazy’. Deze laatste, origineel van Gnarls Barkley, voorziet ons van een vette harpsolo door Etienne Voortmans. En deze solo blijft bij menigeen in de zaal wel hangen. Seppe Meerten is een begenadigd gitarist en dat laat hij wel degelijk horen in de soli die hij uit zijn gitaar tovert.
Hoewel het van oorsprong een partyband is zorgen ze toch voor een bijzonder vermakelijke set.

Het is altijd moeilijk om de spits af te bijten de band kwijt zich van zijn taak naar behoren. Voor mij heeft het net geen ‘wow’ factor. Echter de setlist die is samengesteld is rijk gevarieerd en de aanvulling met een blazerssectie voegt weer net iets meer toe aan de nummers.
Het optreden werd door het publiek beloond met een roep naar een toegift. Dat kan de band natuurlijk niet nalaten en met ‘Shake ‘m Down’ wordt het optreden afgesloten.

David Ronaldo & The Dice heb ik enkele maanden geleden in Vlierden al aan het werk gezien en hun nieuwe album “Six String Preacher” die ik net na het uitkomen heb ontvangen is daar een mooie aanvulling op. Het valt me op dat ze vanavond een nog hoger niveau halen dan de eerste keer dat ik ze heb gezien.

Uiteraard staat hun nieuwe album in de spotlights, met alleen maar eigen werk erop, maar het ontbreekt hier ook niet aan enkele tot in de puntjes uitgevoerde covers. Een mooie mix van Southern Rock en blues valt ons ten deel.

Geopend wordt er met: ‘Too Blind To See’ en snel gevolgd door ‘When A Good Man Cries’. Lekkere stevige gitaarmuziek en uptempo werk. Met ‘Got The World Going Down Drain Blues’, een mooie ballad, komt er wat ‘rust’ in het optreden. Dit nummer is een supergoede mix tussen gitaarwerk en de rauwe zang van David. De titeltrack van hun nieuwe album “Six String Preacher” is het summum van Southern Rock. Een prachtig stukje huisvlijt dat zich opbouwt naar een apotheose. Wat een geweldig nummer op het album maar live nog meer in zich heeft. Zeker gezien als de gitaristen Dirk Lekenne en Charly Verbinnen losgaan.

Met ‘Burned Up My Love’ een meezinger sluit de band hun set af, echter het publiek roept om een toegift.
Uiteraard wordt dit een nummer van hun grote voorbeelden The Allman Brothers, ‘Whipping Post’. Niet de lange uitvoering maar toch. Een uitvoering waar je met opgeheven hoofd het podium kunt verlaten.

Het is tijd voor een ‘wereldtopper’ om 9e Blues De Stegel af te sluiten en die is gevonden in de Duitse swingjump band BB & The Blues Shacks. Vandaag zien we bij de band een oude bekende terug. Het is toetsenist Dennis Koeckstadt ooit vaste toetsenist bij BB & The Blues Shacks maar voor een keer Fabian Fritz de huidige toetsenist vervangt.

Ik heb ze al meerdere malen live aan het werk gezien en het is een vaste prik dat ze openen met een instrumentaaltje. Andreas zet in met ‘Backstroke’ een cover van Albert Collins. De band speelt nummers uit hun eigen repertoire van circa 14 albums waarin eigen werk en covers zijn opgenomen. Van ‘Backstroke’ gaat het in sneltrein vaart door en komt met ‘She’s The One’ ook Michael Arlt op het podium. Deze zanger/mondharmonica is een top combinatie met zijn broer Andreas aangevuld met drummer Andre Werkmeister en bassist Henning Auerken staat hier een wereldformatie op het podium.

De cover van Sonny Burgess ‘Red Headed Woman’ wordt voortreffelijk vertolkt met goed gitaarwerk in combinatie met het volvette geluid van de bluesharp. Deze uitvoering speelt de band zeer aanstekelijk.

Dat William Clarke hun niet onbekend is blijkt ook deze avond weer. Het meest memorabele nummer van de avond is ongetwijfeld hun uitvoering van William Clarke’s ‘Lollypop Mama’. Meer dan 10 minuten volvette blues en een superlange, zeg maar gerust, onvoorstelbaar lange bluesharp solo komt volledig tot zijn recht. Michael moet wel een paar longen hebben waarmee je minutenlang onder water kan blijven.

En wat te zeggen van hun toegift ‘My Babe’ waarbij Kim Wilson zeker zijn vingers zou aflikken. De band bewijst eens te meer een ‘wereldtopper’ te zijn en een festival kan dragen.

Al bij al heb ik me kostelijk vermaakt tijdens de 9e Blues De Stegel, een topavond blues. En ik bedank de organisatie voor deze mooie avond en de uitnodiging om te mogen komen genieten.